Grupa z rozszerzonym programem historii sztuki 15 listopada na wycieczce w Warszawie uczestniczyła w warsztatach muzealnych w Pałacu w Wilanowie oraz w Centrum Sztuki Współczesnej.
Wilanów – barokowa rezydencja Jana III Sobieskiego, Muzeum będące świadectwem czasów minionych, autentyczne eksponaty, stiuki, złote kandelabry, plafony o tematyce mitologicznej… oraz Zamek Ujazdowski z wystawą sztuki współczesnej; przestrzeń wypełniona instalacjami, video art’em – lata 90 te… Sztuka współczesna, ale czy bardziej dostępna i zrozumiała? Język artystycznej prowokacji, tematy wydawałoby się zastrzeżone dla publicystyki: globalizacja, konsumpcjonizm, pauperyzacja społeczeństwa, deprecjacja wartości: rodziny, religii…Sztuka krytyczna. Na stawiane przez nią pytania odpowiedzi szukali uczniowie… mamy nadzieje, że szukają jej nadal…o to przecież chodzi…
Z katalogu wystawy:
Sztuka krańców Europy, długie lata 90. i dziś
Na przełomie lat 80. i 90. Wielka Brytania przeżywała gwałtowne neoliberalne przemiany społeczne i gospodarcze. W Polsce w tym czasie dokonywało się przejście od komunizmu do postkomunizmu. W obu krajach zjawiska te nie ograniczały się do jakiejś grupy społecznej czy środowiska, ale obejmowały całe społeczeństwo i każdego. I w jednym, i w drugim wypadku otwierała się przestrzeń nowa i nieznana, przestrzeń zarówno transformacji, jak i modernizacji, w której także artyści musieli określić swoje miejsce, swoją rolę i sposoby działania.
Prace, które często budziły kontrowersje, wywoływały dyskusje o tym, czym jest lub powinna być sztuka współczesna, jaką rolę powinna odgrywać w kulturze i społeczeństwie, jaką rolę może lub powinien odgrywać w nim artysta, jaki jest jego status, jakie praktyki artystyczne są akceptowalne, a jakie podlegają wykluczeniu i odrzuceniu.
Aneta Solińska
