Rene Magritte, Pilegrzym, 1966

Czysty automatyzm psychiczny, który ma służyć do wyrażania bądź w słowie, bądź w piśmie, bądź innym sposobem rzeczywistego funkcjonowania myśli.
Dyktowanie myśli wolne od wszelkiej kontroli umysłu, poza wszelkimi względami estetycznymi czy moralnymi.
ANDRE BRETON MANIEST SURREALIZMU 1924 Tłum. Adam Ważyk

W malarstwie założeniem surrealizmu było wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości, często były to wizje groteskowe, z pogranicza jawy, snu, fantazji, halucynacji. Surrealizm polega na wierze w nadrzędność marzenia, w bezinteresowną grę myśli, swobodne asocjacje.
Rene Magritte prowadzi grę z percepcją widza, igra z jego przyzwyczajeniami w postrzeganiu świata. Banalne rzeczy umieszczał
w sytuacjach, w jakich ich nie spotykamy; nadawał im nowy porządek i niepokojące znaczenie. Krystyna Janicka dostrzega w twórczości surrealisty efekt wyobcowania (franc. dépaysement) przedmiotów z właściwego im kontekstu, co powoduje pozbawienie ich przypisywanego im znaczenia i nadaje im nowy, zazwyczaj zagadkowy sens… który musimy odnaleźć.
Rozpoczynam więc, intelektualną grę pozostawiając Was z kolejnymi dziełami Rene Magritt’a…

Magritte:
„Chcę malować jedynie obrazy, które ewokują tajemnicę…”.

Rene Magritte, Pilegrzym, 1966

Autorką fotografii jest Marta Hajda. W surrealistycznej roli dyrektor II Liceum Andrzej Bieda.